តម្លៃស្ត្រីខ្មែរតាមរយៈរឿងមាយើង

​​​​​​​​​​​​​​​​​​                                                          

តម្លៃស្ត្រីខ្មែរតាមរយៈរឿងមាយើងរឿងមាយើង មានដំណើររឿងប្រព្រឹត្តទៅក្នុងសង្គមខ្មែរ ទាំងចរិតលក្ខណៈកម្មភាពរបស់តួអង្គ បុរាណ(ឧទាហរណ៍ នគរពារាណសី)៣.២.២.ប្រភេទរឿងប្រភេទអក្សរសិល្ប៍ប្រជាប្រិយខ្មែរ៣.១.៣.អ្នកនិពន្ធ រឿងមាយើងចេញពីការដំណាលរបស់មហាជន ពីមាត់មួយទៅមាត់មួយ ពីស្រុកមួយទៅស្រុកមួយ គឺជាវណ្ណកម្ម របស់សមូលកម្មប្រជាជន។មាយើងជាលក្ខណៈខេមរនិយមប្រែប្រជាប្រិយ ដូច្នោះពុំជាកម្មសិទ្ធិនិពន្ធឯកជនណាម្នាក់ទេ នាំឲ្យគ្មានឈ្មោះអ្នកនិពន្ធ។៣.២.សិក្សារឿងមាយើង៣.២.១. ទិដ្ឋភាពទំនាក់រឿង៣.២.១.១.វត្តមានតួអង្គមាយើង (ចៅមាណព)នាយភេត្រា (ដង្ខៅសំពៅ)នាងស្រីគ្រប់លក្ខណ៍ (ជាប្រពន្ធទី១នាយសំពៅ នឹងជាប្រពន្ធទី២របស់មាយើង)នាងស្រីខាតលក្ខណ៍ឬស្រីកញ្ជើធ្លុះ (ប្រពន្ធទី១ចៅមាណព នឹងប្រពន្ធទី២នាយសំពៅ)ព្រះបាទព្រហ្មទត្ត (ព្រះចៅក្រុងពារាណសី)អគ្គមហេសី ព្រះបាទព្រហ្មទត្តក្រុមមន្ត្រី សេវាកាមាត្យមហាជនជិតខាងមាយើង៣.២.២.២.សង្ខេបរឿង៣.២.៣.វិភាគរឿង
៣.២.៣.១.ប្រធាណរឿងរឿងមាយើងបានក្លាយជាកញ្ចក់ធ្លុះបង្ហាញពីលក្ខណៈស្ត្រីក្នុងគ្រូសារ។ជាពិសេសស្មាដៃអក្សរសិល្ប៍នេះបានលើកកម្ពស់នឹងឲ្យតម្លៃលើស្ត្រីដែលប្រកបដោយមាយាទគ្រប់លក្ខណ៍របស់នារីខ្មែរ។៣.២.៣.២. មូលបញ្ហារឿងរឿងនេះបានបង្កើតនូវបញ្ហាចោទគ្រប់ដណ្ដប់ដោយផ្ទៃរឿងទាំងមូល។ក.​ សារជាតិចរិយាមាយាទស្ត្រីអប្បលក្ខណ៍ របស់នាងខាតលក្ខណ៍ ឬហៅថាស្ត្រីកញ្ជើធ្លុះ ។ មាយាទអន់ប្រើជីវិត ផ្ដេចផ្ដួលលើប្ដី ខ្ជិលច្រអូល ធ្វើការខ្ជះខ្ជាយខ្ជីខ្ជា មិនចេះគ្រប់គ្រងទ្រព្យរបស់ធនធានដែលប្ដីរកបាន។ឧទាហរណ៍ ប្ដីចេះតែប្រឹងជញ្ចាត់ដាក់ ឯរីប្រពន្ធជាអ្នកកាន់កញ្ជើ ថាត្រង់ដោយកញ្ជើធ្លុះត្រីមិនបានសល់សោះ ចេះតែជ្រុះតាមប្រហោះបាត់ទៅ។កញ្ជើសោតធ្លុះ ដាចដាច់រលុះ ដោយមុំនោះនៃរីឯភរិយាឥតអធ្យាស្រ័យ ពុំកន់រំពៃ; ថែទាំងឡើយហោង។ខ. ឥរិយាបទស្រ្តីគ្រប់លក្ខណ៍ ពោរពេញដោយសេចក្ដីព្យាយាមស្ម័គ្រស្មោះនឹងប្ដីទោះបីក្រមានអាសន្ន អន់ក្រត្រដាបត្តដួលយ៉ាងណា ក៏មិនរត់ចោលប្ដីឡើយ។ស្រ្តីប្រកបដោយសេចក្ដីឧស្សាហ៍ ចេះចាត់ចែងការបានគ្រប់សព្វ រក្សារបស់ដែលប្ដីប្រឹងរកបានដោយកម្រឲ្យគង់វង់។ឧទាហរណ៍ ចុះពីសំពៅមកនាងបោចស្មៅមួយដៃមកញ៉ុកកញ្ជើធ្លុះរួច កាន់ដើរតាមប្ដីមាណព កំសត់ជញ្ចាត់ត្រី។ នាងឈោងប្រវា កញ្ជើកាន់ទៅ។បោចបានសម្រាម មកចុកជិតភ្លាម ពិតពុំឲ្យសៅនាងកាន់តាមប្ដី ជញ្ចាត់តាមស្មៅ បានស្រេចទើបទៅឋានប្ដីនោះណា។ស្ត្រិគ្រប់លក្ខណ៍ចេះគោរពប្ដី មិនឆ្មើងឆ្មៃញាតិសន្ដាន ជាស្ត្រីមាយាទខ្ពស់ ចេះនាំពាក្យឈ្លោះ ស៊ូទ្រាំអត់ឃ្លាន ចេះស្លូតចេះកាច ចេះខ្លាចចេះហ៊ាន ចេះខ្មាស់ចេះអៀន កាចមានប្រាជ្ញា។គ. ការផ្លាស់ប្ដូរជីវភាព របស់មាណព(មាយើង) រវាងប្រពន្ធទី១និងប្រពន្ធទី២ដែលបានបង្ហាញពីភាពរស់នៅខុសគ្នាស្រឡះ។បញ្ហាប្រឹងប្រែងតស៊ូរបស់ចៅមាណព ដែលក្រក្សត់រហូតក្លាយជាអង្គរក្សព្រះរាជា។៣.២.៣.៣.ឧត្តមគតិនៃរឿងតាមរយៈសាច់រឿងមាយើងនេះដែរ គឺមានបំណងដាស់តឿន ក្រើនរំឭក អប់រំទូន្មាន ដល់បុរសស្ត្រី ទាំងឡាយ ទាំងមានគ្រូសារក្ដី នឹងសង្គមខ្មែឬទាំងមូល។ទូន្មានដល់បុរសស្ត្រីប្ដីប្រពន្ធ ត្រូវចេះស្រឡាញ់សាមគ្គីគ្នា រវាងប្ដី នឹងប្រពន្ធដាស់តឿន ប្ដីប្រពន្ធ ទោះបីក្រយ៉ាងណា ដុនដាបដូចម្ដេចក្ដីត្រូវតែរួមរស់រក្សាគ្នា មិនត្រូវបង់រោទគ្នា ក្នុងគ្រាមាអាសន្នឡើយ។
រំឭកពិជីវភាព បញ្ហាត្រកូលត្រូវរលាយបាត់​ នៅពេលណាប្ដីប្រពន្ធ​ ព្យាយាមប្រឹងប្រែងរកស៊ី រកបានមកត្រូវចេះ សន្សំសំចៃទុកដាក់(ក្រមង៉ុយ)ពោលថា

អប់រំឲ្យគោរពប្រពៃណី ប្ដីប្រពន្ធដែលត្រឹមត្រូវ គឺមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍

ម្ដាយទុកឳពុកដាក់ មិនត្រូវយកគ្នាមកដោះដូរ ដូចសត្វគោក្របីឡើយ ហៅថាអសីលធម៌សង្គម។

អប់រំ ស្ត្រីខ្មែរទាំងឡាយ  មិនត្រូវយកតម្រាប់តាមនាងខាតលក្ខណ៍មាយាទកញ្ជើធ្លុះ ហ៊ានលះបង់ប្ដី ស្រវាប្រុសថ្មី មានយសក្តិសម្បត្តិ គ្មានស្រណោះប្ដី កម្សត់ ជាស្ត្រីចិត្តចើត។

អប់រំ ស្រ្តីខ្មែរគួរយក តម្រាប់តាមស្រ្តីគ្របលក្ខណ៍ សុភាពរាបសា រម្យទម សសមជាស្រ្តី ចេះកិច្ចការផ្ទះគ្រប់សព្វមិនមានឆ្គង។

អប់រំ មនុស្សទាំងឡាយ មិនត្រូវដេកថាសំណាង ដោយខ្លួនគ្មាន បានប្រឹងប្រែង ហើយសង្ឃឹមថាទ្រព្យមុខជាហូរចូលឯងនោះហោង។